Μυθολογία και Τέχνη: Σεπτεμβρίου 2024

Ο Πλούτωνας ήταν ο Θεός του κάτω κόσμου εκεί που κατοικούν οι θνητοί όταν αφήνουν τον επίγειο κόσμο.

Το βασίλειο του περιλαμβάνει και τον ορυκτό πλούτο που υπάρχει μέσα στη γη αλλά και τον πλούτο.

Ήταν γιός των Τιτάνων Κρόνου και Ρέας και αδελφός του Δία, του Ποσειδώνα, της Ήρας της Δήμητρας και της Εστίας.

Ο Κρόνος φοβόταν ότι ένα από τα παιδιά του θα του έπαιρνε το θρόνο και για να έχει το κεφάλι του ήσυχο καταβρόχθιζε κάθε νεογέννητο.

Η Ρέα όμως όταν γεννήθηκε ο Δίας που ήταν το τελευταίο παιδί, το έκρυψε και έδωσε στον Κρόνο να καταβροχθίσει μια φασκιωμένη πέτρα.

Όταν μεγάλωσε ο Δίας ελευθέρωσε τα αδέλφια του και στην Τιτανομαχία που ακολούθησε, οι μετέπειτα Ολύμπιοι Θεοί νίκησαν τους Τιτάνες.

Οι Τιτάνες φυλακίστηκαν από τους Ολύμπιους Θεούς για πάντα στα Τάρταρα.

Στην Τιτανομαχία οι Κύκλωπες βοήθησαν τους Ολύμπιους Θεούς δίνοντας στον Δία τον Κεραυνό,

στον Ποσειδώνα την τρίαινα και στον Πλούτωνα ένα κράνος που έκανε αόρατο όποιον το φορούσε.

Ο κάτω κόσμος, το βασίλειο του Πλούτωνα, είχε στην είσοδο φύλακα τον τρικέφαλο Κέρβερο.

Οι νεκροί εισέρχονταν στον κάτω κόσμο διασχίζοντας τον ποταμό Αχέροντα.

Τους συνόδευε με την βάρκα του ο Χάροντας ο οποίο ήθελε έναν οβολό που οι συγγενείς του νεκρού βάζαν κάτω από την γλώσσα του.

Όσοι δεν είχαν την δυνατότητα να πληρώσουν έμεναν για πάντα στην όχθη του ποταμού.

Οι κριτές του κάτω κόσμο έστελναν τον κάθε έναν θνητό αν ήταν ενάρετος ή στα Ηλύσια Πεδία ή αν ήταν ασεβής ή κακός στα Τάρταρα.

Στην περιοχή που υπήρχαν λειμώνες με τους ασφόδελους ήταν μία από τις τρεις περιοχές όπου περιφέρονταν αυτοί που δεν ήταν ούτε ενάρετοι ούτε κακοί.

Κριτές ήταν ο Μίνως, Ραδάμανθυς και ο Αιακός.

Υπήρχαν δύο πηγές, η πηγή της Λήθης όπου οι ψυχές που έπιναν ξεχνούσαν κάθε μνήμη και η πηγή της Μνημοσύνης όπου έπιναν οι μύστες των Μυστηρίων.

Το όπλο του Πλούτωνα ήταν ένα δίκρανο με το οποί διέλυε ότι τον ενοχλούσε.

Ο Πλούτωνας με την σκοτεινή και μακάβρια προσωπικότητά του ήταν άγριος και αμείλικτος με συνέπεια να μην είναι ιδιαίτερα αρεστός σε Θεούς και ανθρώπους

Πλούτωνας

Ρωμαϊκό Μαρμάρινο αγαλματίδιο του (1ος αιώνας μ.Χ.)

Μουσείο Πολ Γκετί στο Λος Άντζελες

Ο Πλούτων στο άρμα του

Εργαστήριο Τσούλιο Ρομάνο (1516)

Μουσείο Ιστορίας της Τέχνης στη Βιέννη

Πλούτωνας

Αγκοστίνο Καρράτσι (1592)

Πινακοθήκη Εστένσε στη Μάντοβα

Πλούτωνας, Ποσειδώνας και Δίας

Οροφογραφία του Καραβάτζο (1597-1600)

Καζίνο της Βίλας Μπονκομπάνι Λουντοβίτσι στη Ρώμη

Λεπτομέρεια, Πλούτωνας

Οροφογραφία του Καραβάτζο (1597-1600)

Καζίνο της Βίλας Μπονκομπάνι Λουντοβίτσι στη Ρώμη

Πλούτων και Κέρβερος

Jacques Augustin Pajou (1760)

Μουσείο Λούβρου

Πλούτωνας

Henri Chapu (1885)

Κήπος στο Μουσείο Κοντέ στην πόλη Σαντιγί Γαλλίας

H Περσεφόνη ήταν κόρη του Δία και της θεάς Δήμητρας.

Μια ημέρα η Περσεφόνη με τις φιλενάδες της βγήκαν να απολαύσουν ξένοιαστες την πανέμορφη πεδιάδα στο Νύσιον Πεδίον.

Η Περσεφόνη ανέμελη, μαζεύοντας λουλούδια, απομακρύνθηκε από την συντροφιά της αναζητώντας το ποιο όμορφο λουλούδι.

Όταν έσκυψε να κόψει ένα νάρκισσο, άνοιξε η γη και πρόβαλε ένα άρμα που οδηγούσε ο Πλούτωνας.

Την άρπαξε για να την οδηγήσει στον κάτω κόσμο που ήταν το βασίλειό του.

Οι κραυγές για βοήθεια της Περσεφόνης δεν ακούστηκαν από κανέναν εκτός από την Εκάτη και τον Ήλιο που είδαν την αρπαγή.

Μάταια η λυπημένη Δήμητρα περιπλανιόταν αναζητώντας την κόρη της, με οργή για τον Δία που επέτρεψε να συμβεί αυτό στη κόρη τους.

Η θλίψη της ήταν τέτοια που παραμέλησε το φυτικό της βασίλειο με αποτέλεσμα να αρχίσουν όλα τα φυτά να μαραίνονται.

Ο Ήλιος συμπόνεσε την δυστυχισμένη μάνα και της αποκάλυψε τι είχε συμβεί.

Αμέσως η Δήμητρα έτρεξε στο Δία και απαίτησε την επιστροφή της Περσεφόνης αλλιώς δεν θα φύτρωνε τίποτα πάνω στη γη.

Ο Πλούτωνας ξέροντας ότι όποιος φάει κάτι στο βασίλειό του θα δενόταν για πάντα μαζί του, πρόσφερε στην Περσεφόνη να φάει ένα ρόδι.

Η Περσεφόνη έφαγε έξι ρόγες.

Ο Δίας βλέποντας τη δυστυχία των ανθρώπων από την οργή της Δήμητρας που απαιτούσε την επιστροφή της Περσεφόνης αλλά ξέροντας και τους νόμους του κάτω κόσμου,

βρήκε μια συμβιβαστική λύση.

Έξη μήνες θα ζούσε η Περσεφόνη στον κάτω κόσμο και έξη κοντά στην μητέρα της.

Έτσι κάθε φορά που η Περσεφόνη κατεβαίνει στον κάτω κόσμο, τα φύλα πέφτουν τα λουλούδια μαραίνονται όπως η ψυχή της Δήμητρας που χάνει την κόρη της.

Αντίθετα όταν η Περσεφόνη επιστρέφει η γη γιορτάζει ανθίζοντας και φορώντας τα πράσινά της και απλόχερα προσφέρει καρπούς στους ανθρώπους.