Δαναΐδες - Danaids

O Βασιλιάς της Αιγύπτου Βήλος με την βασίλισσα Αγχινόη απόκτησαν δυο δίδυμους γιούς, τον Αίγυπτο και τον Δαναό.

Ο πρώτος έγινε βασιλιάς της Αιγύπτου και δεύτερος βασιλιάς της Λιβύης.

Ο Αίγυπτος απέκτησε πενήντα γιούς και ο Δαναός πενήντα κόρες.

Όταν πέθανε ο πατέρας τους οι δυο βασιλείς ήρθαν σε ρήξη για την πατρική κληρονομιά.

Για να σταματήσει η διαμάχη ο Αίγυπτος πρότεινε, να παντρευτούν τα ξαδέλφια μεταξύ τους.

Ο Δαναός θεωρώντας αυτό το γάμο μεταξύ συγγενών ανόσια πράξη απόρριψε την πρόταση.

Ένας άλλος λόγος που ήταν αρνητικός ήταν ότι είχε πάρει έναν χρησμό από έναν Αιγύπτιο μάντη.

Ο θανατηφόρος χρησμός έλεγε ότι θα τον σκότωνε ένας γιός του αδελφού του.

Για να αποφύγει την αφόρητη πίεση του αδελφού του ο Δαναός εγκατέλειψε το βασίλειό του και με τις κόρες του γύρισε στη προγονική του εστία το Άργος.

Η Θεά Αθηνά η Εργάνη έδωσε οδηγίες για την κατασκευή ενός πλοίου με πενήντα κουπιά με το οποίο σάλπαραν για το Άργος.

Έφτασαν και αγκυροβόλησαν στο χωριό Απόβαθμοι το σημερινό Κιβέρι.

Φθάνοντας στο Άργος ζήτησε από τον τότε βασιλιά του Άργους Γελάνωρ,

 το βασιλικό θρόνο ως απόγονος του Ινάχου αλλά και σαν ευνοούμενος της Αθηνάς.

Ο Γελάνωρ αρνήθηκε και συμφωνήσαν να αποφασίσει ο λαός του Άργους την επόμενη ημέρα.

Όταν συγκεντρώθηκαν την επόμενη ημέρα οι Αργείοι,

 είδαν έναν λύκο να ορμά σε μια αγέλη βοδιών και να σκοτώνει τον αρχηγό ταύρο της αγέλης.

Ερμήνευσαν το γεγονός σαν σημάδι των θεών υπέρ του Δαναού και τον επέλεξαν για βασιλιά τους.

Μια άλλη εκδοχή θέλει ένας χρησμός να ήταν ο λόγος που έπεισε τους Αργείους.

Ο Δαναός έχτισε την Ακρόπολη Λάρισα και ναό προς τιμή του Λυκείου Απόλλωνα γιατί ήταν σίγουρος ότι ο Θεός έστειλε το λύκο.

Σαν πανίσχυρος και επιτυχημένος βασιλιάς, με νόμο μετονόμασε τους Αργείους από Πελασγούς σε Δαναούς,

 ονομασία που επικράτησε για όλες τις Ελληνικές πόλεις.

Η όμορφη Αμυμώνη ήταν μια από τις πενήντα Δαναΐδες, 

μια ημέρα που έψαχνε για πηγή νότια του Άργους είδε έναν Σάτυρο να κοιμάται, 

τον σημάδεψε με το τόξο της αλλά το βέλος καρφώθηκε δίπλα του ξυπνώντας τον.

Ο Σάτυρος προσπάθησε να την βιάσει, η Αμυμώνη άρχισε να κραυγάζει, 

τις φωνές της άκουσε ο Ποσειδώνας ο οποίος έσπευσε και σημάδεψε με την τρίαινά του το Σάτυρο, 

δεν τον πέτυχε όμως και η τρίαινα καρφώθηκε στο βράχο.

Ο Σάτυρος άρχισε να τρέχει και η Αμυμώνη γλίτωσε τον βιασμό.

Από τον βράχο που καρφώθηκε η τρίαινα ξεπήδησαν γάργαρα πλούσια νερά,

νερλα της σημερινής Λέρνας  κάτι πολύτιμο για πολυδίψιον Άργος.

Ο Ποσειδώνας ερωτεύτηκε την Αμυμώνη η οποία ανταποκρίθηκε πλαγιάζοντας με τον Θεό.

Καρπός της συνεύρεσης ήταν ο Ναύπλιος ο οποίος ίδρυσε την ομώνυμη πόλη δίπλα στο Άργος.

Κάποια ημέρα κατέπλευσε στο Άργος ο Αίγυπτος με τους πενήντα γιους του ζητώντας έστω και με την βία να γίνει ο γάμος.

 Ο Δαναός αρνήθηκε και πάλι.

Οι γιοι του Αιγύπτου πολιόρκησαν το Άργος.

Ο Δαναός βλέποντας ότι θα πέθαιναν από δίψα προσποιήθηκε ότι δέχεται τον ομαδικό γάμο.

Έτσι λύθηκε η πολιορκία και άρχισε η προετοιμασία του γάμου.

Πριν από την πρώτη νύχτα του γάμου ο Δαναός μάζεψε όλες τις κόρες του και τους έδωσε μυτερά καρφιά.

 Την ώρα που θα κοιμούνται οι άντρες και ξαδέλφια τους θα τα κάρφωναν στην καρδιά,

 όποια δείλιαζε την περίμενε ο θάνατος.

Οι Δαναΐδες υπακούοντας στην πατρική εντολή σκότωσαν τους γιους του Αιγύπτου.

Ο μόνος που επέζησε ήταν ο Λυγκέας.

 Η σύζυγός του, η μεγαλύτερη σε ηλικία Υπερμήστρα παράκουσε την πατρική εντολή.

Ίσως γιατί ή ο Λυγκέας σεβάστηκε την παρθενία της ή τον ερωτεύτηκε ή νίκησε ο πόθος της για μητρότητα.

Τον βοήθησε δε να δραπετεύσει από το κάστρο και να πάει στην Λυρκεία.

Συμφώνησαν αν όλα πήγαιναν καλά ο νέος θα άναβε έναν πυρσό φθάνοντας στον προορισμό του και το ίδια θα έκανε και η Υπερμήστρα από το κάστρο.

Σε ανάμνηση αυτής της συμφωνίας οι Αργείοι άναβαν πυρσούς κάθε χρόνο.

Την άλλη ημέρα ο Δαναός έμαθε για την ανυπακοή της Υπερμήστρας, εκνευρισμένος την φυλάκισε και την δίκασε.

Η δίκη έγινε στο Κριτήριο του Άργους.

Ανάμεσα στους μάρτυρες υπεράσπισης ήταν και η Θεά Αφροδίτη.

Οι Αργείοι σεβόμενοι τον θεϊκό νόμο της Θεάς Αφροδίτης που προστάτευε την συζυγική κλίνη την αθώωσαν.

Οι Δαναΐδες καθάρθηκαν από τον φόνο από την Αθηνά και τον Ερμή στα νερά της Λέρνας.

Ο Δαναός για να ξαναπαντρέψει τις κόρες του οργάνωσε αγώνες, τα Σθένια όπου κάθε νικητής έπαιρνε για έπαθλο και μια κόρη του για γυναίκα του.

Έτσι διάλεξε για γαμπρούς τους αρίστους Αργείους νέους.

Απόγονοι υπήρξαν λαμπροί ήρωες όπως ο Ηρακλής.

Αν και η Αθηνά και ο Ερμής με την συγκατάθεση του Δία εξάγνισαν τις Δαναΐδες, 

μετά τον θάνατό τους όταν κατέβηκαν στον κάτω κόσμο, 

οι Κριτές των Νεκρών τις καταδίκασαν να προσπαθούν μάταια και αιώνια,

 να κουβαλούν νερό για να γεμίσουν ένα τρύπιο πιθάρι, 

τιμωρία για την δολοφονία των συζύγων τους.

Ο μύθος έχει και άλλες εκδοχές.

Ο Αισχύλος έγραψε την τραγωδία "Ικέτιδες" με θέμα την Ικεσία του Δαναού και των Δαναΐδων για να αποφευχθεί ο αιμομικτικός γάμος με τους γιους του Αιγύπτου.

Ολοκλήρωσε την ενότητα με τις τραγωδίες "Αιγύπτιοι" και "Δαναΐδες" και το σατυρικό δράμα "Αμυμώνη".

Λίγες δεκαετίες αργότερα ο Ευριπίδης έγραψε την ομώνυμη τραγωδία "Ικέτιδες"

Δαναϊδα με δοχείο, τέταρτη από αριστερά

Αντίγραφο Ελληνικού πρωτοτύπου του 4ου αιώνα π.Χ

Ανωτάτη Εθνική Σχολή Καλών Τεχνών στο Παρίσι

Δαναΐδα με δοχείο

Αντίγραφο Ελληνικού πρωτοτύπου του 4ου αιώνα π.Χ. 

 Μουσεία Βατικανού

Ποσειδώνας και Αμυμώνη

Charles-Andre van Loo (1757)

Μουσείο Λούβρου

Ο Ποσειδώνας σώζει την Αμυμώνη από τι Σάτυρο

Φρανσουά Μπουσέ  (1764)

Εθνικό Μουσείο στις Βερσαλλίες

Ο Ποσειδώνας προστατεύει την Αμυμώνη 

Augustin Pajou (1761-70)

Μουσείο Λούβρου

Οι Δαναΐδες στον κάτω κόσμο 

Nicolas Bertin (1668-1736)

Η Τιμωρία των Δαναΐδων 

Martin Johann Schmidt (1785)

Εθνική Πινακοθήκη Σλοβενίας στην Λιουμπλιάνα

Κρήνη των Δαναΐδων ή Κρήνη των Νηρηίδων

Γλυπτό του Uhrl Ferenc (1835)

Βουδαπέστη

 Κρήνη των Δαναΐδων ή Κρήνη των Νηρηίδων

Γλυπτό του Uhrl Ferenc (1835)

Βουδαπέστη

Κρήνη των Δαναΐδων ή Κρήνη των Νηρηίδων

Γλυπτό του Uhrl Ferenc (1835)

Βουδαπέστη

 Κρήνη των Δαναΐδων ή Κρήνη των Νηρηίδων

Γλυπτό του Uhrl Ferenc (1835)

Βουδαπέστη

Δαναΐδα με αγγείο 

 Christian Daniel Rauch (1839)

Δαναΐδα με αγγείο

 Christian Daniel Rauch (1839)

Μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη

Δαναΐδα με λυτά μαλλιά  

Κρίστιαν Ντάνιελ Ράουχ (1839)

Παλαιά Εθνική Πινακοθήκη στο Βερολίνο

Δαναΐδα

Μετά Ζαν-Ζακ Πραντιέ (1790-1852)

Δαναΐδα

Μετά Ζαν-Ζακ Πραντιέ (1790-1852)

Ο Πίθος των Δαναΐδων 

Abel de Pujol (1785-1861)

Ο μόχθος των Δαναΐδων

John Reinhard Weguelin (1878)

Δαναΐδα

Vilhelm Bissen (1880)

Μουσείο Τέχνης στην πόλη Ώρχους της Δανίας

Λεπτομέρεια

Δαναΐδα

Ωγκύστ Ροντέν (1889)

Μουσείο Ροντέν στο Παρίσι

Δαναΐδα

Μετά Ωγκύστ Ροντέν 

Σιντριβάνι Δαναΐδων 

Jean Hugues (1893 το πρόπλασμα)

Πλατεία Στάλινγκραντ στη Μασσαλία

Σιντριβάνι Δαναΐδων 

Jean Hugues (1893 το πρόπλασμα)

Πλατεία Στάλινγκραντ στη Μασσαλία

Σιντριβάνι Δαναΐδων 

Jean Hugues (1893 το πρόπλασμα)

Πλατεία Στάλινγκραντ στη Μασσαλία

Δαναΐδες

Walter Runeberg (1893)

Τάκα-Τόολο στο Ελσίνκι 

Δαναΐδα

Johannes Schilling (1898)

Οι θυγατέρες του Δαναού

Fernand Sabatte (1900)

Εθνική Πινακοθήκη της Βικτωρίας στη Μελβούρνη

Δαναΐδα

Jaan-Paul Aube (1903) 

Δαναΐδες 

Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ (1903)

Ιδιωτική συλλογή

Δαναΐδες 

Τζον Γουίλιαμ Γουότερχαουζ (1906)

Πινακοθήκη στην πόλη Αμπερντίν στη Σκωτία

Δαναΐδα

Alphonse Saladin (1914)

Πάρκο στην Κοινότητα Μπανιέρ ντε Μπιγκόρ στη Γαλλία 

Δαναΐδες

Ουόλτερ Κρέιν (1845-1915)

Δαναΐδα

Ουόλτερ Κρέιν (1845-1915)

Δαναΐδα

Ουόλτερ Κρέιν (1845-1915)

Δαναΐδα

Ουόλτερ Κρέιν (1845-1915)

Δαναΐδα

Κονσταντίν Μπρανκούζι (1918)

Βρετανική συλλογή Τέιτ

Δαναΐδες

Charles Ricketts (1900-22)

Εθνική Πινακοθήκη Καναδά στην Οττάβα 

Δαναΐδες 

Korb Erzsebet (1899-1925)

Μουσείο Otto Herman στην Ουγγαρία

Οι Δαναΐδες

Τζων Σίνγκερ Σάρτζεντ (1921-25)

Τοιχογραφία οροφής στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Βοστόνης

Μουσείο Καλών Τεχνών Βοστόνης

Κρήνη των Δαναΐδων

Γλυπτό του Ferenc  Sidlo (1933)

Βουδαπέστη

Κρήνη των Δαναΐδων

Γλυπτό του Ferenc  Sidlo (1933)

Βουδαπέστη

Δαναΐδες

Paul Oesten (1874-1936)

Gregersenne Lux Alice (1936)

Πλατεία Batthyany στη Βουδαπέστη

Το πιθάρι των Δαναΐδων

Charles-Francois-Prosper Guerin (1875-1939)

Δαναΐδες

Ανάγλυφο του Paul Vincze (1969)

Οι Δαναΐδες ακολουθούν το πεπρωμένο τους

Bryce Cameron Liston (2006)

Δαναΐδα

Γλυπτό από γυαλί του Patrick Chaland (2011)

Δαναΐδα

Γλυπτό του Patrick Chaland (2011)

Δαναΐδα με δοχείο

 Δαναΐδα με δοχείο

Πάρκο Barranco στη Λίμα του Περού

 Δαναΐδα με δοχείο

Πάρκο Barranco στη Λίμα του Περού

 Δαναΐδα με δοχείο

Πάρκο Barranco στη Λίμα του Περού

Δαναΐδα

Ανάκτορο Πέτερχοφ στην Αγία Πετρούπολη

Δαναΐδα

Ανάκτορο Πέτερχοφ στην Αγία Πετρούπολη

Σιντριβάνι των Δαναΐδων

Πάρκο Alameda Central στην Πόλη του Μεξικού στο Μεξικό

Λεπτομέρεια

Δαναΐδα

Πάρκο στην πόλη Aathus της Δανίας

Λεπτομέρεια

***

Ποσειδώνας και Αμυμώνη

Κρατήρας (460 π.Χ.)

Μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη

Ποσειδώνας, Αμυμώνη, Έρωτας και Ερωτιδείς

Υδρία (4ος αιώνας π.χ.)

Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης στη Νέα Υόρκη

Πλούτωνας, Περσεφόνη, Ερμής και κάτω Δαναϊδες 

Ερυθρόμορφος κρατήρας από την Απουλία Ιταλίας (329-300 μ.Χ.)

Μουσείο Ερμιτάζ στην Αγία Πετρούπολη 

Ποσειδώνας και Αμυμώνη

Ψηφιδωτό στο Αρχαιολογικό Πάρκο Πάφου στην Κύπρο 

Οι Δαναΐδες σκοτώνουν τους συζύγους τους

Robinet Tastard (1510)

Εθνική Βιβλιοθήκη Γαλλίας στο Παρίσι

Δαναΐδες

Μελαγχολική Υπερμήστρα 

Πανεπιστήμιο Ιντιάνα των Η.Π.Α.

Κρήνη των Δαναΐδων

Γλυπτό του Ferenc  Sidlo (1933)

Βουδαπέστη

Ποσειδώνας και Αμυμώνη

Charles-Andre van Loo (11705-1765)

Μουσείο Καλών Τεχνών στη Νίκαια της Γαλλίας

Ο Πίθος των Δαναΐδων 

Abel de Pujol (1836)

Μουσείο Καλών Τεχνών Βαλενσιέν στη Γαλλία 

Δαναΐδες

Valerio Castello (1624-1659)

Δαναΐδa

George William Joy (~1896)

Δαναϊδα

Johannes Schilling (1898)

Δρέσδη

Δαναΐδες

Tony Robert Fleury (1873)

Μουσείο Henri Martin στην πόλη Καόρ της Γαλλίας

Υπερμήστρα

Δαναΐδες

Από χαρακτικό του Μπερνάρ Πικάρ Bernard Picart (1673-1733)

Ο Ποσειδώνας σώζει την Αμυμώνη από το Σάτυρο

Χαρακτικό του Jean Claude Danzel (1737-1809) μετά Φρανσουά Μπουσέ 

Δαναϊδες 

Υπερμήστρα